Οι Παθογένειες της κοινωνίας…αδιαφορία και θάνατος

 

 Οι Παθογένειες της κοινωνίας…αδιαφορία και θάνατος

Καραμέλα γίνεται στο στόμα μας, κάθε φορά που ένα τραγικό γεγονός, θανατηφόρο με πολλά θύματα, μας βγάζει από την μακαριότητα και κατηγορούμε οποίον βρούμε μπροστά μας. Αμέσως ως άσπιλοι και αμέτοχοι, αρχίζουμε την κριτική και μοιράζουμε ποινές.

Δικηγόροι της κακιάς ώρας και αμείλικτοι δικαστές, καταλογίζουμε σε άλλους λάθη και παραλείψεις στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Σαν να ήρθαμε από άλλον πλανήτη, απορούμε γιατί σ’ αυτόν τον τόπο που ζούμε, τόσα πράγματα, αν όχι όλα, πάνε στραβά. Μας εκπλήσσει η ανορθόδοξη δομή των διαφόρων υπηρεσιών του κράτους, η αλλοπρόσαλλή συμπεριφορά των εντεταλμένων προσώπων - οργάνων που έχουν επιφορτισθεί την εξυπηρέτηση μας και είμαστε διαρκώς με ένα παράπονο, το λιγότερο, αν όχι με έναν κουβά με κατηγορίες και καταγγελίες.

Τοποθετούμε εαυτούς στο απυρόβλητο, με μόνο δικαίωμα και υποχρέωση την κριτική.

Πόσο υποκριτές είμαστε;;Πόσο εκτός τόπου και χρόνου περιπλανιόμαστε στον χώρο της αυταπάτης;; Πόσο εύκολα εντοπίζουμε παθογένειες και τις καταδικάζουμε;;

Πόσο εύκολα, πάλι, βρίσκουμε λύσεις που απλά εφάπτονται των συμφερόντων μας;;

Λοιπόν, ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.

Οι παθογένειες που εύκολα διαπιστώνουμε, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Όλοι εσείς, μαζί κι εγώ. Είμαστε η μεγάλη ανοιχτή πληγή αυτής της χώρας, ολοκλήρου του Έθνους. Μικρόψυχοι, μικρόνοες, ανάλγητοι, ιδιοτελείς, αρουραίοι που κυκλοφορούν στο σκοτάδι και ροκανίζουν οποία ζωντάνια υπάρχει ακόμα στην πολύπαθη πατρίδα. Σφουγκοκωλάριοι, συμφεροντολόγοι, ευκαιριακοί εκμεταλλευτές καταστάσεων που θα μας βγάλουν στον αφρό, ενώ άλλοι πνίγονται.

Η αλληλεγγύη είναι ξεχασμένη, ίσως άγνωστη λέξη. Πρόσκαιρο, εύκολο κέρδος εις βάρος αδύναμων συμπολιτών και προσωπική ανάδειξη και προβολή. Σπεσιαλίστες της κυβίστησης, γλείφτες αξιωματούχων και πολιτικών. Παρατρεχάμενοι βουλευτών για μια θέση κλητήρα, κλακαδόροι, μισθοί χειροκροτητές πολιτικών συγκεντρώσεων, φανατικοί κομμάτων κενοί πολιτικής παιδείας και τελικά θύτες του δικαίου και της αλήθειας, ιδανικοί αυτόχειρες.

Έτσι μας εκπαίδευσε το αισχρό πολιτικό κατεστημένο, με δολιότητα, εξαγορά, εκφοβισμό και μύριους εκβιασμούς.

Υπερβάλλω;; Όχι, δεν νομίζω. Αν αυτή η αποτύπωση δεν μας αγγίζει, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Θα συνεχίσουν να μας σκοτώνουν με χιλιάδες τρόπους κι εμείς θα επευφημούμε. Τραγικοί μονομάχοι στην αρένα του θανάτου που κανείς δεν γλυτώνει το μοιραίο.

Τώρα όμως τα περιθώρια τελείωσαν. Δεν υπάρχει χώρος για ανάσα. Ίσως μια ελπίδα μας γνέφει. Άλλα απαιτείται μια σοβαρή, αληθής απολογία και ενσυνείδητη αποδοχή των λαθών μας.

"Μαμά, θα σε πάρω μόλις φτάσω"

Πάμε κι όπου βγει.

Χρήστος Κράγιας

https://esykpddm.blogspot.com/2023/03/blog-post_37.html?fbclid=IwAR2E-N0RhxwamWEkJjcMTawxq78bUAbJ7yVMulbzeHP0DV9q_DBmgaCAAVw