Όλοι οι εγκληματίες αρνούνται πως έκαναν το έγκλημα. Πρώτη και κύρια αντίδραση τους είναι να δηλώσουν άλλοθι. Είναι ο τρόπος να αποσείσουν ευθύνες και να παραμείνουν ατιμώρητοι. Γι’ αυτό ένα καλά στεκούμενο άλλοθι τους απαλλάσσει και πάμε γι’ άλλα. Οι διωκτικές αρχές όμως, ψάχνουν βαθιά την ιστορία και αποδομούν το άλλοθι, με τα γνωστά για τους κακοποιούς αποτελέσματα.
Χωρίς να είμαστε κακοποιά στοιχεία, αν το καλοσκεφτούμε κι εμείς στον βίο μας, πολλές φορές για κάποια στραβοπατήματα, αρνηθήκαμε την ενοχή μας προβάλλοντας ένα σαθρό άλλοθι. Ίσως είναι στην φύση του ανθρώπου, αισθανόμενος την ενοχή, υποσυνείδητα να ζητά διαφυγή και ατιμωρησία. Όμως για να μην μακρηγορούμε θα εστιάσουμε στην πολιτική.
Εδώ είναι ένας τεράστιος κόσμος, που στον γενικό πληθυσμό παραμένει άγνωστος, για πολλούς λόγους. Ένα μέρος δεν θέλει να γνωρίζει, αλλά ψηφίζει στις εκλογές. Άλλοι μισοενημερωμένοι, θεωρών πως δημιουργούν καταστάσεις. Υπάρχουν ψηφοφόροι περιφερόμενοι στον χώρο των κομμάτων, αλλά κι εκείνοι που είναι φανατικοί. Μπορούμε να βρούμε κι άλλες υποδιαιρέσεις, αλλά όσες περισσότερες, τόσο το άλλοθι των πολιτικών δυναμώνει.
Θα ρωτήσει τις: Είναι οι πολιτικοί μας εγκληματίες;;Γιατί να χρειάζονται άλλοθι, εφ’ όσον κοπιάζουν για το καλό του τόπου και των πολιτών βεβαίως;;Και η ερώτηση χρήζει απάντησης.
Εν πρώτοις πρέπει να κατανοήσουμε όλο το φάσμα της πολιτικής. Άρα, η γνώση είναι η ιδιότητα αυτή που μας δίνει την εγγύηση ότι τα συμπεράσματα θα εδράζονται σε σταθερή βάση. Αίολες απόψεις και εκτιμήσεις αποκλείονται. Οι πολιτικοί μας είναι ο πρώτος και σοβαρότερος παράγοντας για την άγνοια που μας δέρνει. Έχουν φροντίσει από καιρό να κρύβουν τις σκοτεινές και δυσμενείς για τους πολίτες, επιδιώξεις και σχέδια τους, ενώ προσφέρουν σε κοινή θέα πλασματικές επιτυχίες τους. Οι σκοποί τους ουδόλως συμβαδίζουν με τα θέλω και τα οράματα του λαού, τον οποίον χειρίζονται λίαν επιτυχώς μέσω των κομμάτων. Οι διαφορές που βλέπουμε και οι ιδεολογίες που διαδίδονται, είναι το πέπλο που κρύβει τους άνομους δεσμούς τους.
Οι ψηφοφορίες στην βουλή με τις διαφορετικές απόψεις, είναι στάχτη στα μάτια μας. Προαποφασίζουν όλοι μαζί και κατόπιν ο καθένας εκτελεί τον ρόλο του. Τίποτα δεν αφήνεται στη τύχη του, το οργανωμένο έγκλημα που διαπράττεται διαχρονικά, τους διατηρεί στην επικαιρότητα και στοχεύει κατευθείαν στην καταστολή της νόησης μας.
Έτσι λοιπόν, συνεχίζουν ένα αντεθνικό έργο, μέσα σε παραλήρημα υποσχέσεων και προσφορών που οι πολίτες πιεσμένοι από τα πραγματικά προβλήματα, αδυνατούν να αντιληφθούν το βάθος της συνωμοσίας.
Και έρχεται η ώρα της κάλπης. Και ζητούν την ψήφο μας για να κυβερνήσουν. Και μας λένε ψέματα και γελάνε με την ευπιστία μας. Μας παίζουν όπως θέλουν, διότι γνωρίζουν ότι ξεχάσαμε το πριν. Ζητούν άλλοθι για τα εγκλήματα τους, ως να μην συνέβη τίποτα.
Ναι, θα πάμε στην κάλπη , αλλά δεν θα τους δώσουμε για μια ακόμη φορά άλλοθι. Υπάρχει τόση απελπισία ή αφέλεια για να τους χαριστούμε;;
Δεν υπάρχουν σχόλια