Κυβερνητική ανικανότητα και στον έλεγχο της οπαδικής βίας

Δύο μήνες μετά τις Εθνικές εκλογές και την ανάληψη της διοίκησης της χώρας από το ίδιο κόμμα, τον ίδιο πρωθυπουργό, τους ίδιους υπουργούς και τους ίδιους αξιωματούχους, η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην καταστροφή και οι πολίτες της οδηγούνται στην απόγνωση και την απελπισία.

Όσο και να ψάξει, δύσκολα κάποιος θα βρει έναν τομέα της πολιτείας που να παρουσιάζει -στοιχειώδη έστω- βελτίωση υπέρ των πολιτών. Ο χειρισμός των προβλημάτων της χώρας από την κομματική κυβέρνηση έχει φτάσει στο ζενίθ της ανικανότητας!

Ευθύς μόλις ανέλαβε την διακυβέρνηση ο πρωθυπουργός, τον Ιούλιο, άρχισε το θρίλερ της ανασφάλειας των πολιτών, που ξεπέρασε σε φαντασία κι αυτά τα σενάρια των ταινιών τρόμου του Χόλυγουντ. Ποιος «Σχιζοφρενής με το πριόνι» και ποιος «Εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες»;

Η ανίκανη στην διαχείριση κρίσεων κομματική κυβέρνηση έριξε στο ναδίρ την ασφάλεια που νοιώθουν οι πολίτες!

Ακόμη η χώρα καίγεται μεθοδικά από τους «γνωστούς αγνώστους» που την κατακαίνε κάθε χρόνο. Δασικές εκτάσεις, σπίτια, περιουσίες, ζώα και άνθρωποι χάνονται καθημερινά στο παρανάλωμα του πυρός που προκαλούν οι εμπρηστές.

Ο αυτόχθων πληθυσμός εξακολουθεί να αλλοιώνεται, με την διαρκή και απρόσκοπτη άφιξη παράνομων μεταναστών, η ανεξέλεγκτη δράση των οποίων μεγεθύνει το ήδη υψηλό αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών.

Η ακρίβεια εκτοξεύεται στα ύψη. Οι τιμές της ενέργειας, των τροφίμων και της πλειονότητας των προϊόντων ξεπερνούν κάθε πρόβλεψη.

Η δυνατότητα διακοπών, για τον μέσο Έλληνα, έχει γίνει άπιαστο όνειρο λόγω της ακρίβειας, με αποτέλεσμα να μένει εξ ανάγκης εγκλωβισμένος στις άθλιες τσιμεντουπόλεις.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά (και πολλά άλλα προβλήματα), επανάκαμψε και το μείζον ζήτημα της κυβερνητικής ανικανότητας να αντιμετωπίσει την οπαδική βία, η οποία αφήνει στο διάβα της νεκρούς και τραυματίες κάθε λίγο.

Ένας μόλις χρόνος πέρασε από το προηγούμενο επεισόδιο που είχε ως συνέπεια να πέσει νεκρός νεαρός φίλαθλος, στην περιοχή Χαριλάου της Θεσσαλονίκης. Και να που θρηνούμε έναν ακόμα νεκρό νεαρής ηλικίας, στην Νέα Φιλαδέλφεια της Αττικής, δολοφονημένο από το μαχαίρι κάποιου χούλιγκαν, κατά την διάρκεια μιας νέας άγριας οπαδικής σύρραξης, η οποία έγινε παραμονές ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.

Ένα αθλητικό γεγονός, που θα έπρεπε να αποτελεί μία ευκαιρία για να διασκεδάσουν οι φίλαθλοι των ομάδων και να χαρούν το αθλητικό θέαμα, έγινε οδυρμός και οργή, εξαιτίας του μίσους μεταξύ των οπαδών, το οποίο σκόπιμα καλλιεργείται από κάποιους.

Λες και τις έμφυτες αξίες και αρχές (της Λογικής, της Ελευθερίας, της Αρετής, της Δικαιοσύνης, της Αισθητικής, της Αρμονίας, της Ανδρείας, της Ευδαιμονίας, του Γνώθι σεαυτόν, της Ισονομίας, της Ισοπολιτείας, της Ισοκρατίας, της Ισηγορίας, της Φρόνησης, της Σωφροσύνης, του Σεβασμού, της Αξιοκρατίας, της Φιλοτιμίας και της Μεγαλοπρέπειας) τις έσβησαν μονομιάς ο τυφλός φανατισμός, ο παραλογισμός, η ανισότητα, ο φθόνος, η αναλήθεια, η αντιαισθητική, η δυσαρμονία, η ανανδρία, η λήθη της ανθρώπινης φύσης μας, οι ανούσιες και άνοες προσκολλήσεις που θρέφουν και θεριεύουν την οπαδικότητα και τον διαχωρισμό μεταξύ των φιλάθλων.

Κάποτε οι άνθρωποι θυσιάζονταν για την πατρίδα τους. Σήμερα, όμως, η κοινωνική αρρώστια του οπαδισμού τούς οδηγεί στην άσκοπη και ανεγκέφαλη θυσία για την ομάδα τους.

Μέσα σε αυτό το κοινωνικό τέλμα του παραλογισμού, υπάρχουν ακόμη οι φωνές της λογικής που ρωτάνε: Πού είναι η Πολιτεία; Πού είναι οι υπεύθυνοι για την ασφάλεια του πολίτη; Τι κάνουν οι κομματικές κυβερνήσεις; Ποιες είναι οι ευθύνες των ποδοσφαιρικών οργανώσεων; Τι αθλητικό ρόλο μπορεί να έχουν οι σύλλογοι, οι σύνδεσμοι και οι οπαδικές οργανώσεις, όταν στους χώρους τους οι αστυνομικοί έλεγχοι ανακαλύπτουν στιλέτα, σιδερογροθιές, ρόπαλα, κροτίδες, πυρσούς, καπνογόνα, ποτά και ναρκωτικά;

Η επικίνδυνη αυτή στρέβλωση των αθλητικών ιδεωδών και η μετάλλαξη των φιλάθλων σε στυγνούς, αδυσώπητους και βίαιους οπαδούς, απαιτεί μία συσπείρωση των πολιτών, μοναδική δυνατότητα των οποίων είναι η υγιής, αληθινή και ενεργός πολιτική δράση.

Η μόνη πολιτική οδός που υπάρχει, δεν είναι αυτή που περνάει από τους χιλιοδοκιμασμένους δρόμους των κομμάτων που ζέχνουν σαν παράνομες χωματερές, αλλά η καθάρια οδός του πολιτικού φορέα του Έθνους των ανθρώπων, της Ελλήνων Συνέλευσις. Ο φορέας που μπορεί να διοικήσει την χώρα με νόμους που απορρέουν αυστηρά από τις Αξίες και Αρχές των Ελλάνιων Πρωτοκόλλων.