Εκκενώστε... όπως «πάμε και όπου βγει»
Κοινώς άδειασμα. Εκ πρώτης όψεως δεν λέει και τίποτα, διότι το *άδειασμα* είναι μια γνώριμη και προσφιλής κίνηση η και συνήθεια. Αδειάζουμε τον κουβά με τα σκουπίδια και τα βρώμικα νερά. Αδειάζουμε τα μπουκάλια με τα οινοπνευματώδη και την κατσαρόλα με το φαγητό. Αδειάζουμε την ντουλάπα από τα ρούχα που πάλιωσαν, αδειάζουμε τα μπάζα, αδειάζουμε έναν σωρό πράγματα. Όλη μας η ζωή περιστρέφεται γύρω από ένα άδειασμα. Υλικά και υλισμός. Έτσι είναι η ζωή, θα έλεγε κάποιος. Ίσως και να είχε δίκιο. Εξαρτάται από την οπτική του καθενός και τις συμπεριφορές που έχει εθιστεί και επομένως ανάλογα πράττει.Στην σημερινή εποχή της τεχνολογίας, της ταχύτατης διάδοσης της πληροφορίας, του διαστήματος και του εξελιγμένου βιοτικού επιπέδου (;;), θεωρούμε πως όλα στον πλανήτη βαίνουν καλώς, με ιδιαίτερες σαφώς διαφορές και διακυμάνσεις, ανάλογα του μήκους και πλάτους που βρισκόμαστε. Πέραν, λοιπόν, του τι γίνεται αλλού, θέλω να επικεντρωθούμε εδώ στα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας.
Όσον και αν τις είναι αδιάφορος ή αφελής, εύπορος ή πένης, προφεσόρε ή του δημοτικού, αλτρουιστής ή άπονος, θα αναγνώριζε και θα συμφωνούσε εν τω βάθει, ότι όλοι είμαστε εντός της διακεκαυμένης ζώνης. Όλοι βράζουμε στο καζάνι, μόνον που αρχίζουμε να το συνηθίζουμε όπως ο βάτραχος στο γνωστό πείραμα. Και πάλιν παρ’ όλον που ενίοτε υποστηρίζουμε κάτι που θεωρούμε σωστό, άμεσα χωρίς αξιόπιστη δικαιολογία, στην πρώτη δυσκολία το απορρίπτουμε. Και εδώ είναι το βασίλειο της ανακολουθίας, των υπεκφυγών και της εκκένωσης.
Πόσον δυσάρεστα εντυπωσιακό είναι το άδειασμα της οντότητας μας, της ψυχής μας. Κενοί ευγενών συναισθημάτων, κενοί υψηλών ιδανικών. Κενοί διανόησης, βιώνουμε ένα έρεβος απάνθρωπο και οδηγούμαστε στην ανυπαρξία ως νοήμονα δημιουργήματα. Και στην αναμενόμενη ερώτηση, τις πταίει, οφείλουμε να απαντήσουμε ευθαρσώς αν θέλουμε ειλικρινά να γεμίσουμε τα κενά μας. Η ευθύνη είναι ολονών μας. Ουδείς δικαιούται απαλλαγής και αφέσεως.
Επιρρεπείς ως είμαστε στα γλυκά ψέματα αποκρούομε τις πικρές αλήθειες Μέγας παράγων αλλοτρίωσης του νου, η πολιτική κομματικοποίηση, που έπαιξε και κέρδισε αυτό το μεγάλο, στημένο παιχνίδι, της αήθους αντιπαράθεσης και της δυσμενέστατης πολυδιάσπασης της Εθνικής συνοχής.
Φρόντισαν οι παρελθούσες κυβερνήσεις με τους μισθωμένους πολιτικούς δημαγωγούς, να εκμηδενίσουν σταδιακά και αθόρυβα, τις αντιστάσεις μας. Βλέπε παιδεία, υγεία, εργασία και ξενιτειά. Εθνική κυριαρχία και ασφάλεια. Βλέπε οικονομική δυσπραγία, ανυπαρξία αξιών, πτώση ηθών, εξαφάνιση εθίμων. Βλέπε κατακρεούργηση της πατρίδας, απεμπόληση ιδανικών, ιταμούς χαρακτηρισμούς για πολίτες που επιμένουν να αγαπούν τον τόπο.
Σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε μια πορεία απαξίωσης των πάντων από βάθους δεκαετιών και τώρα βιώνουμε τα χείριστα. Και εννοώ την σημερινή κυβέρνηση των δολοφόνων. Και κυριολεκτώ διότι περί αυτού πρόκειται επακριβώς.
Μας σκοτώνουν και καμαρώνουν. Μας σκοτώνουν και μας το πληροφορούν ανερυθρίαστα Αδειάζουν την χώρα από τους κυρίαρχους ιθαγενείς και φέρνουν μύρια αλλογενών για να πετύχουν την δημογραφική αλλοίωση και σύνθεση. Επιβάλλουν απεχθείς νόμους και φορολογίες. Διατροφικό, τυραννικό καθεστώς κατακαίει τα δάση για να πλουτίσει η οικονομική ντόπια και διεθνής ολιγαρχία. Χρόνια τώρα η βιομηχανία αποδομήθηκε και τα βαπόρια των εφοπλιστών έχουν πληρώματα Ασίας και Αφρικής. Δεν παράγουμε ούτε σφαίρες για τον στρατό μας και αγοράζουμε εξοπλισμό που άλλοι αποσύρουν. Ιδιαίτερα σημαντικοί και εύθραυστοι τομείς παραδίδονται σε ιδιωτικά χέρια.
Άδειασε η χώρα, ερήμωσε και δυστυχώς αυτό δεν έχει τέλος. Αδειάσαμε κι εμείς ως άνθρωποι, παρασυρμένοι από τον χορό των υποσχέσεων και των εις βάθος τετραετίας παροχών.
Η τεχνική εκκένωσης είναι παλαιά. Όμως για να συνεχίσει το έργο της πρέπει να ανανεώνεται με νέα κόλπα. Το 112 δεν καθιερώθηκε για να μας προφυλάξει. Είναι το μέσον για να τα παρατήσουμε όλα και να φύγουμε. Μόνον που δεν σκεφτόμαστε που θα πάμε. Δεν γνωρίζουμε δυστυχώς πως το 112 είναι το εργαλείο για να συνηθίσουμε και να υπακούσομε σε άθλιες εντολές περιορισμού της προσωπικότητας μας. Το 112 αναστέλλει κάθε υγιή αντίδραση στο άνομο πολιτικό καθεστώς. Η εκκένωση έγινε μέρος της ζωής μας και επιβλήθηκε δια του φόβου.
Εκκενώστε, όπως μείνετε μέσα.
Μάθε να υπακούς.
Χρήστος Κράγιας
https://esykpddm.blogspot.com/2023/08/blog-post_26.html?fbclid=IwAR3NUfrPjqxUWT4K6l86Zf4juGvs4p5NwcVv3cTrgEk9k2zWSg1hg1HrTKU
Δεν υπάρχουν σχόλια