Η επινοημένη παράδοση μιας Νέας Δημοκρατίας

Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη

Ακολουθεί απόσπασμα από την Ιδρυτική Διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας:

«Το μέγα θέμα της εποχής μας είναι η δημοκρατία. Όλοι μιλούν περί δημοκρατίας, ολίγοι όμως την καταλαβαίνουν˙ και ολιγότεροι έχουν τη θέληση και την ικανότητα να την εφαρμόζουν……. Η παράταξις της Νέας Δημοκρατίας συγκροτείται από έμπειρες και υγιείς, αλλά και από νέες προοδευτικές και ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις συντονισμένες στον ίδιο σκοπό: Να κάμουν στην Ελλάδα πράξη την επωνυμία της παρατάξεως – να δώσουν στη χώρα μια νέα δημοκρατία…….Νέα Δημοκρατία είναι η κίνηση που επιλέγει και συντηρεί από την παράδοση μόνον όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα. Και προχωρεί διαρκώς με μεγάλα, τολμηρά αλλά και ασφαλή βήματα στις νέες διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες……….Βασική όμως προϋπόθεσις για όλα αυτά είναι η θεμελίωσις στον τόπο μας της αληθινής και συγχρόνου δημοκρατίας. Σ’ αυτήν αφιερώνεται, ολόκληρη και ομόθυμη, η μεγάλη παράταξις της Νέας Δημοκρατίας.»

Ο φιλόσοφος Αντισθένης αναφέρει το εξής: «Αρχή Σοφίας ονομάτων επίσκεψις», δηλαδή η σημασία των λέξεων και η ετυμολογική τους δομή συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη της σκέψης του ανθρώπου έτσι ώστε αυτός να είναι σε θέση να δημιουργεί.

Οι λέξεις κουβαλάνε έννοιες οι οποίες είναι στενά συνδεδεμένες με την ιστορία ενός έθνους. Οι λέξεις μεταφέρουν νοήματα μέσω των οποίων πλέκεται το νήμα του παρελθόντος με αυτό του παρόντος δίνοντας τη σκυτάλη στο μέλλον.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που οι έννοιες των λέξεων αλλοιωθούν και αλλάξουν ολοκληρωτικά;

Τι γίνεται στην περίπτωση που κάποιος ή κάποιοι αποφασίσουν να «ντύσουν» τις λέξεις με σημασίες αλλιώτικες οι οποίες δε συνάδουν με τις αρχικές έννοιες ή ακόμα και να απογυμνώσουν αυτές ξεριζώνοντας ό,τι πολυτιμότερο διακινούν;

Τότε το νήμα της ροής του χρόνου κόβεται και ο άνθρωπος ξεχνά την ίδια την ταυτότητά του.

Ο προβληματισμός μου αυτός έγκειται κυρίως ως προς τον επιθετικό προσδιορισμό «Νέα» μπροστά από την λέξη «Δημοκρατία», μια λέξη η οποία σηκώνει στις «πλάτες» της την τεράστια ιστορία ενός έθνους. Ένας επιθετικός προσδιορισμός που σύμφωνα με την Ιδρυτική Διακήρυξη της εν λόγω παράταξης, θα δώσει μια καινούρια πνοή στο πολίτευμα αυτό και κατ΄επέκταση σε τούτη εδώ τη χώρα που λέγεται Ελλάς.

Σχεδόν όμως πενήντα χρόνια μετά από την ίδρυση αυτής της παράταξης, το αποτύπωμα αυτού του «νέου» μοντέλου δημοκρατίας που έχει αφήσει αυτό το κόμμα, έχει συνδεθεί με ένα σύστημα ολιγαρχίας που δυναστεύει παρά καθοδηγεί, υπηρετείται παρά υπηρετεί, πέφτοντας σε αντίφαση με την ίδια την Ιδρυτική της Διακήρυξη που αναφέρει το εξής:

«Νέα Δημοκρατία είναι το σύστημα με το οποίο οι ολιγώτεροι και οι επώνυμοι καθοδηγούν αντί να καταδημαγωγούν, εκπροσωπούν αντί να καταδυναστεύουν – και σε τελική ανάλυση υπηρετούν – και περισσότερους και ανωνύμους.

Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξις που αγνοεί τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος – που τόσα δεινά επεσώρευσαν στον τόπο μας – και προσανατολίζεται στα ευρύτερα δυνατά σχήματα εθνικής ενότητος.»

Διαχείριση Πανδημίας – Πλειστηριασμοί – Πτωχευτικός Κώδικας – Τέμπη – Υποκλοπές είναι μερικά δείγματα που όχι μόνο αγνοούν τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος αλλά ίσα-ίσα τα διατηρούν, καταδυναστεύοντας τον ίδιο τον πολίτη.

Έτσι, πηγαίνοντας πίσω στις δύο ερωτήσεις που τέθηκαν άνωθεν, διαπιστώνει κανείς τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν οι ίδιες οι λέξεις και τον τεράστιο κραδασμό των εννοιών που κρατούν με τη βοήθεια των συμβόλων που τις συνθέτουν. Διότι, αν αυτή η παράταξη αποτελεί τη «νέα» εποχή δημοκρατίας, τότε η ιερή τούτη λέξη «Δημοκρατία» «ντύθηκε» με έναν επιθετικό προσδιορισμό που κρύβει τη σημασία της καταδυνάστευσης.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXP0Im62eQZKcmAYIZT3i8osAov_TJec9cePrPEYLwVpT3sVm0w6Tf84bUDLF2qyHVBJk1CRPtScMLTZnDpC6VrhIEAFzYktY2YAAQBaPm_1CMpVPlsDYBV7TQf2VRsAjfH7-rEHMSLbFRyOFLvkAPyCsyyAVUVQfLAnASaHFDBFu56odAtpBi1A/s2527/404.jpg

Στην πάροδο των χρόνων, συναντά κανείς διάφορους τύπους δημοκρατιών: άμεση, συμμετοχική, αντιπροσωπευτική, κοινοβουλευτική, λαϊκή κλπ. Επομένως με τη λέξη «νέα», εγκαινιάζεται ένας νέος επινοημένος όρος δημοκρατίας και είναι αυτός της καταδυναστευτικής.

Μάλιστα ο Βρετανός συγγραφέας Eric Hobsbawm θα αποκαλούσε κάτι τέτοιο μια «επινοημένη παράδοση». Μια παράδοση που επινοήθηκε πρόσφατα αλλοιώνοντας έννοιες του παρελθόντος με σκοπό να προωθήσει τα συμφέροντα των λίγων. Μια παράδοση που επινοήθηκε για να «ντύσει» με μαύρο ένδυμα τις σελίδες τις ιστορίας και να αφαιρέσει κάθε έννοια ΛΟΓΙΚΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΡΕΤΗΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΦΘΟΝΙΑΣ, ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ, ΑΡΜΟΝΙΑΣ, ΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ και ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ μέσα από τον πυρήνα της ίδιας μας της ύπαρξης που είναι η ίδια η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Μια επινόηση με σκοπό την παρανόηση από ένα κόμμα που κομματιάζει την κοινωνία. Από μια παρά-ταξη που διατηρεί την τάξη στο «παρά» και όχι στο ακριβώς. Από μια Νέα Δημοκρατία που μόνο «νέα» δεν είναι, διότι πλέον «σκούριασαν» τα ψέματα της και η αλήθεια αχνοφαίνεται. Μια αλήθεια που οι λέξεις θα την κοσμήσουν εάν και εφόσον εσύ Έλληνα πολίτη θυμηθείς και επισκεφθείς τις έννοιες τους.

«Ακόμη κι αν ξεχνούν οι άνθρωποι, πάντα θυμούνται εκείνες» – Κωστής Παλαμάς (για τις λέξεις).

Κι αφού θυμούνται εκείνες, θα ενθυμηθείς και εσύ Έλληνα πολίτη, Διότι Ε.ΣΥ. ο ίδιος είσαι η ενσάρκωση της ίδιας της αλήθειας.

Μελετήστε την

Ιδρυτική Διακήρυξη του Πολιτικού Φορέα «Ελλήνων Συνέλευσις»

και αντιληφθείτε τις διαφορές